Γενική επισκόπηση

Η ρεοκαρδιογραφία (ΡΚΓ), γνωστή και ως impedance cardiography,  είναι μια αναίμακτη και απόλυτα ασφαλής μέθοδος για για την μέτρηση των παραμέτρων της κεντρικής κυκλοφορίας του αίματος (κεντρικής αιμοδυναμικής), όπως η Καρδιακή Παροχή, ο Όγκος παλμού, η Περιφερική Αγγειακή Αντίσταση, κ.α..

Η μέθοδος βασίζεται στην μέτρηση της ηλεκτρικής βιοαντίστασης και των μεταβολών της στον θώρακα. Για την μέτρηση της ηλεκτρικής βιοαντίστασης μέσω των εξωτερικών αισθητήρων (μπλε και πορτοκαλί στο σχήμα 1), παρέχεται ένα πολύ μικρής έντασης (1 έως 3 mA) και υψηλής συχνότητας (60 έως 120 kHz) εναλλασσόμενο ρεύμα. Το ρεύμα αυτών των ιδιοτήτων είναι εντελώς αβλαβές και δεν το αισθάνεται ο εξεταζόμενος. Μέσω των εσωτερικών αισθητήρων (μωβ και πράσινο στο σχήμα 1), που τοποθετούνται στην βάση του λαιμού και στο ύψος της ξιφοειδούς απόφυσης στην μέση μασχαλιαία γραμή, μετριέται η βιοαντίσταση και οι μεταβολές της στην θωρακική αορτή. 

Σχήμα 1. Εφαρμογή αισθητήρων

Επειδή το αίμα είναι καλός αγωγός, με κάθε καρδιακή συστολή, ο όγκος του αίματος στην αορτή αυξάνεται - συνεπώς μειώνεται η αντίσταση. Με την διαστολή, ο όγκος του αίματος μειώνεται - συνεπώς αυξάνεται η αντίσταση. Αυτές οι μεταβολές είναι άμεσα εξαρτώμενες από την ποσότητα του αίματος που εξωθεί η καρδιά.

Καταγράφονται μία ηλεκτροκαρδιογραφική απαγωγή (κυρίως για τον εντοπισμό του σημείου q, δηλαδή την αρχή της ηλεκτρικής συστολής), η impedance κυματομορφή και η πρώτη παράγωγός της (ECG, IMP και ICG αντίστοιχα στο σχήμα 2). Στην ICG (ρεοκαρδιογραφική) κυματομορφή, τα διάφορα σημεία του καρδιακού κύκλου είναι εμφανή (σχήμα 2). Τα Β-, C-, και το Χ- σημεία χρησιμοποιούνται για να υπολογίσουν τον Όγκο Παλμού και την Καρδιακή Παροχή.  Μετρούνται επίσης και τα διάφορα συστολικά και διαστολικά χρονικά διαστήματα.

Τα άλλα σημεία και κύματα έχουν τα πλεονεκτήματα της οπτικής ανάλυσης της μορφής των καμπυλών για την ανίχνευση μερικών καρδιολογικών παθήσεων, όπως η στένωση ή η ανεπάρκεια βαλβίδων, η αυξημένη κεντρική φλεβική πίεση λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, κ.α..

Σχήμα 2. Η ρεοκαρδιογραφική καμπύλη

Επειδή η καταγραφή είναι συνεχής, μπορεί να αναλυθεί το αποτέλεσμα κάθε καρδιακής συστολής. Συνήθως όμως, αναλύεται ο μέσος όρος πολλών καρδιακών συστολών.

Λόγω της δυνατότητας μέτρησης της βιοαντίστασης, η οποία εξαρτάται από την ποσότητα του αίματος, χρησιμοποιείται με επιτυχία στην διάγνωση της κατάστασης των υγρών (υπερ- νορμο- υποογκαιμία, πλευρική συλλογή, πνευμονικό οίδημα, κ.α.). Επειδή είναι εξαιρετικά ευαίσθητη μέθοδος, οι μεταβολές της κατάστασης των υγρών (π.χ., μετά από χορήγηση διουρητικού), εύκολα εντοπίζονται.

Επίσης, επειδή παρέχει την δυνατότητα της μέτρησης όχι μόνο του όγκου του αίματος, αλλά και στους χρόνους που αυτός εξωθείται, χρησιμοποιείται με επιτυχία στην μέτρηση της συσταλτικότητας του μυοκαρδίου.

Συνήθως, μετρούνται οι βασικές παράμετροι, όπως Καρδιακή Παροχή, Όγκος παλμού, κ.α.. Τα συστήματα της MEDIS έχουν μία πολύ ευρύτερη γκάμα μετρούμενων παραμέτρων, όπως π.χ., η τροφοδοσία των ιστών με οξυγόνο, κ.α..

Τα συστήματα της MEDIS που χρησιμοποιούν την ρεοκαρδιογραφία είναι: